กับข้าวหละปูน (ลำพูน)
ภาค 1 การเดินทางของหางหมู
ลำพูนเปนเมืองเก่าพันปี เก่าชนิดคล้ายว่ามีหลายเมืองซ่อนอยู่ในความซับซ้อนทางประวัติศาสตร์ของรัฐกิจการเมืองสมัยนั้นๆ
ละกอน คือ ลำปาง หละปูน_คือลำพูน เขลางค์นครมีละกอนอยู่ในนั้น พอๆ กับหริภุญไชยมีหละปูน_ซ้อนอยู่ข้างใน
โบราณบอกอยากรู้ว่าแดนใดเปนเมืองเอกเมืองเต้ย_ให้พาตัวไปดูไปชุ_สาธุ_ไหว้สาพระบรมธาตุเมืองนั้น ค่าที่ศูนย์กลางอำนาจวาสนาไม่มีหลบมีหนีไปไกลกว่าเอกบรรพตหน่อแก้วอันประเสริฐเจติยสถานประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุอันสูงค่า พระธาตุอยู่ที่ใด ใจเมืองเปนอยู่เวิ้งนั้น ผิดไปจากนี้หามิได้
รูปพระบรมธาตุหริภุญไชยนี้ เครดิตฝีมือ ทศพล ปัญญาพูนตระกูล รอเวลายามค่ำถ่ายสะท้อนด้วยกล้องแลอุตสาหะได้ภาพลายเส้นลึกลับพระศาสดา เสด็จเดินย่างพระบาทบนตำแหน่งเรือนธาตุ องค์ระฆัง งามงดจับจิตแทงใจ เปนด้วยยอดฝีมือของสล่าหละปูนรังสรรค์ไว้แต่โบราณแท้เทียว_สล่าเปนภาษาเหนือ แปลว่า ช่าง
ช่างที่มีส่วนผสมของฝีมือเกินครึ่ง ยามเจรจาเจือความเปนศิลปินกึ่งหนึ่งของทุน และการกระทำมีความเปนครูอยู่อีกราวสามส่วน ส่วนจะถ่ายทอดฝีมือให้ใครหรือไม่ขึ้นแก่อารมณ์พอสมปรัชญากระตุกใจให้รฤกถึงความไม่เที่ยงของสังขารวิญญาณ_สล่าลางท่าน เรียกว่านอกจากมีฝีมือแล้ว ฝีปากยังเปนยอด
อ้ายแดงเปนสล่า สล่าเมืองหละปูน มีฝีมือทางช่างทำกิน อ้ายแดงทำมะแขว่น-หมาล่า ช่ออ่อนๆดองน้ำปลา คู่ลิ้นฟ้า_เพกา รสขมนวลปาก คราใดไปไหว้สา ชุธาตุหริภุญไชย เปนได้ต้องไหว้แวะ_ไปขอจ่ายค่าฝีมือแลกเอมโอชะกับกับข้าวเมืองเหนือฝีมืออ้ายแดง
ข้าวนึ่งร้านอ้ายแดงยังเปนข้าวเหนียวเม็ดป้อมสกุลลำพูน_ที่ถูกต้องอัตลักษณ์ คนใหญ่คับเมืองเวลานี้สาละวีก มาเที่ยวชี้นิ้วให้หมู่สล่าปลูกหาข้าวเหนียวเขี้ยวงู_สะเป้อะเลอะเทอะไปกันใหญ่ มีข้ารัฐการส่วนกลางหมู่โตเอาหน้าคลาไคลรับสนองนโยบายไล่ข้าวป้อมลำพูนจะหมดนา !
ของกินอร่อยกินลำ ร้านอ้ายแดงต้องยกให้หางหมู แกทอดหางหมูได้กรอบกร้วม ไม่แห้งผากอย่างพวกของทอดค้างคืนเอามาทอดใหม่ให้อณูภายในบรรลัยกรอบเปนจุลตามผิวหนังพองนั้นไปด้วย
หางหมูร้านนี้มีวันหนึ่งแค่ 23 หาง_ย้ำ _23 หาง หมดแล้วก็หมดเลย ใคร่อยากได้กินก็จำต้องจองไว้ แกทอดแขวนใส่กระบุงไม้ไผ่สานให้สะเด็ดน้ำมัน กินกับพริกหนุ่มตำหอมบั่ว (หอมแดง) หอมเตียม (กระเทียม) เผาไฟ_มันคงเดินทางมาจากโรงเขียงเพียงเท่าที่ใบอนุญาตยอมให้
บรรทัดนี้ขอเว้นพัก เพื่ออนุสรณ์คำนึงถึง พล.ต.อ. ศรีฯ ผู้เรียกหาใบอนุญาตประกอบการใดๆในราชอาณาจักรนี้ทุกเช้าค่ำแก่ทุกผู้ทุกนามมิเว้นพักมาตรวจสอบ_ช่างรักษาหน้าที่สมควรได้เปนที่ ผบ.ตร. ต่อไป
งวดนี้ฝรั่งสวิส เปน ดร. ทางเศรษฐศาสตร์ อิ่มใจกับงานศิลปกรรมพุทธศาสน์รังสรรค์แล้ว เจอสภาพหางหมูแท้ๆ ฝีมือสล่าอ้ายแดงเข้าไปทำงวยงง แหยงรับประทานแลกอิ่มท้อง ยิ่งกลิ่นคาวน้ำปลาโชยจากพริกหนุ่มเครื่องจิ้ม จากแสยงก็เริ่มกลายเปนสยอง_ใกล้เวลาอากาศยานฝรั่งจะออกบินกลับเมืองหลวง
จำจะต้องหอบหิ้วหางหมูอันจำกัดจากลำพูนมาเข้าเชียงใหม่ สั่งคนครัว สับเสียให้หายร่างรูปเดิม รองใหม่ด้วยจานกระเบื้องเคลือบ แล้วป้ายมัสตาร์ดของฝรั่งคุ้นเคย เสิร์ฟพร้อมเหล้าองุ่นแดงเนื้อบางในบรรยากาศห้องแอร์ริมปิง_หนอย_แผลบเดียว เรียบร้อยโรงเรียนฝรั่ง !
สวิสควรเข้าใจว่า เจ้าภาพไทยนั้นเขาสำเร็จวิชาไทยๆ ชื่อ_พระนารายณ์แปลงรูป.
หน้า 22 หนังสือพิมพ์ฐานเศรษฐกิจ ปีที่ 39 ฉบับที่ 3,483 วันที่ 30 มิถุนายน - 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2562
