ของกินเมืองหละปูน (ลำพูน)

ภาค 2 ของกินดอยติ

ย้อนกลับไปเมืองหละปูนอีกที หลังเสร็จพันธกิจฝ่ายฝรั่งมังค่า วานซืนนี้เกษตรกรผู้เลี้ยงผึ้งสันกำแพงบ่นครวญว่าราคาน้ำผึ้งแท้นั้นลดวูบวาบหาย คล้ายว่าคนกินน้ำผึ้งมิรู้ค่าความเหน็ดเหนื่อยยากหาทำน้ำผึ้งแท้

บรรทัดถัดไปนี้ขอเชิญพวกเขาออกมาแล่นโลดอธิบาย : มิ้ม_ผึ้งรวงและน้ำหวาน น้ำผึ้งที่ถูกต้องจะต้องเปนน้ำหวานในรังรวงที่ปราศจากรสของตัวผึ้งอ่อนๆ_มิ้ม ฟาร์มผึ้งดีๆจะมีวิธีเสาะสะบัดเอาเฉพาะน้ำผึ้งหวานอย่างที่ไม่ยอมให้ตัวมิ้มในรวงรังโดนแรงกระแทกแตกออก_อันจะส่งผลให้น้ำผึ้งไม่บริสุทธิ์ กินเข้าแล้วแหย่กๆระคายรสไม่สุกใสวาววามในโพรงปากจะรู้อย่างไรว่าน้ำผึ้ง 10 ขวดตรงหน้านั้น_ถูกต้อง อุตสาหะ ก็ขอเชิญมาลองกินตัวมิ้ม ที่อุดมไปด้วยรสชาติขุ่นมัน อันนอนรวงอยู่ ที่หละปูน_นี้ ในเมือง ร้านวันดีเขาทำแอ้บรวงผึ้งมิ้ม ปรุงเครื่องนิดห่อใบตองแล้วย่างไฟถ่าน หอมฉุยกินอร่อยกินมัน

คราวนี้รู้รสมิ้มแล้ว ไปลองน้ำผึ้งนั่นดู_ขวดใดมีรสมิ้มเจืออยู่ เอาโยนทิ้งไปเสีย ให้เหลือแต่ขวดรสใสวาว_ที่ถูกต้อง

กินรวงผึ้งอ่อนมิอิ่ม?

อย่างนี้คงต้องลองต่อด้วยต้มไก่ ต้มไก่มันเปนอะไรที่ต่างกันกับไก่ต้ม ซึ่งเล่าเขียนอธิบายให้ได้ทราบไปแต่ภาคก่อนแล้ว บอกอีกครั้งก็ได้_ ไก่ต้มไม่มีน้ำอยู่ในจานชามภาชนะบรรจุไก่ แต่ต้มไก่_มีก่อนนี้ช้างเหยียบนา พระยาเหยียบเมือง นับเปนเรื่องใหญ่ไกลตัว แต่ถ้าว่าโดนเข้าล่ะก็_ต้องรีบวิ่งหาส่วยสาอากร_ เอ้ย_สำรับคับค้อนมาบริการไหว้สา คนบ้านป่าราวดอยเลี้ยงไก่ก็หวังเก็บไข่ได้กิน ประสบพบพานสถานการณ์เหยียบกิริยาของพระยาเจ้าคุณเข้าก็ต้องว่ากล้ำกลืนฝืนเชือดไก่ผู้มีคุณมาต้มเลี้ยงปวงท่านเขา_บรรณาการที่ร้านดาวคะนอง ปากทางขึ้นดอยติต้มไก่ดอยสกุลลำพูนน้ำขลุกขลิกวักขึ้นดอมได้หอมตะไคร้ในข้นรสน้ำซุปไก่ กินชื่นใจกับข้าวนึ่ง 

สิบพ่อค้าไม่เท่าพระยาเลี้ยง_ปากโบราณว่า ก็ด้วยจารีตวานิชผู้ดีเขาถือนัก_ไม่กินของใครฟรี ทำมาหาได้ก็ใช้เบี้ยแห่งตนนั้นซื้อหาต้มไก่มาบรรณาการปาก ล้างชะความเหนื่อยอ่อนธุรกรรม เดินทางขึ้นลงค้าขายปายดอย _จะไปสู้ปวงพระยาผู้ได้ลาภปากอิ่มท้องจากตำแหน่งหน้าที่เก้าอี้นั่งตามประสาฝรั่งว่า economic rent อย่างไรได้

ว่าแต่ไข่ของไก่ที่ถูกต้มไปไหนเสีย?

ผัดไข่เข้าซี_เซียงดาเปนผักหาได้หลังบ้านเมืองเหนือ หาไม่ยากพอๆ กับใบเหมียง(เหลียง) เมืองใต้ เซียงดานี้ดีมีฤทธิ์ฆ่าน้ำตาลแบบว่าพระยาหรือพ่อค้าป่วยเปนเบาหวานควรต้องชอบ กระบวนการผัดไข่เล่าไปมากแล้ว เมืองใต้ผัดไข่ใบเหมียง คนหละปูนผัดไข่ใบเซียงดา ไม่ได้ต่างกันตรงไหนหากมีฝีมือผัดไข่ไฟถึงชั่วแต่ว่าอมขมเนื้อผักของเซียงดาเขาสักหน่อย ที่อาจต่างรสใบมันของคนใต้

โปรดอย่าเรียกข้าวเจ้ามากินด้วยผัดไข่เมืองเหนือนี้เลย_มันบาป, บาปปาก : ข้าวนึ่งข้าวเหนียวสักมื้อจึงจะสมรส 

ปวงไข่ไก่กับข้าวนึ่งข้าวเหนียวนี้ ถูกกันดีนัก ถ้าไม่เชื่อยามเช้าเมืองเหนืออากาศเย็นๆต้มไข่ไก่ให้สุกดีสัก 2 ฟอง ปอกเปลือกเสียแล้วจิ้มด้วยเกลือป่น รับประทานกับข้าวเหนียวนึ่ง ล้างคอด้วยน้ำเปล่าต้มร้อนๆ แล้วสูดไอเย็นบรรยากาศเมืองหละปูนเข้าไปด้วยแหม่_อร่อยโรแมนติก!

หน้า 22 หนังสือพิมพ์ฐานเศรษฐกิจ ปีที่ 39 ฉบับที่ 3,485 วันที่ 7 - 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2562