ปูขน

เมื่อถึงฤดูกาลหนึ่งแห่งปียามที่ลมหนาวเริ่มริจะเยือกมา ยามนั้นย่อมจะได้เวลา ตามท่านประดาเจ้าพ่อเจ้าสัวไปกิน_ปูขน
 
ปูขนตัวย่อมๆมีขนแข็งฟูสีทองงอกตามก้ามตามขา ประดาภัตตาคารในไทยหอบหิ้วข้ามฟ้ามาจากทะเลสาบเซี่ยงไฮ้ซึ่งยามนั้น_เย็นเป็นน้ำแข็ง มีสนนราคาแพงหูฉี่
 
ในทางคติชนวิทยา ปวงท่านเจ้าพ่อเจ้าสัวเห็นกันมาจากรุ่นสู่รุ่นว่า ปูขนนี้ช่างเป็นปูที่มีความทรหดอดทนนัก สามารถใช้ชีวิตผ่านฤดูหนาวที่อากาศหนาวเหน็บทรมานมาได้ หากว่าได้กินเนื้อแล้วย่อมจะทำให้แข็งแรงเหมือนปูขน ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ ทำให้ร่างกายอบอุ่น แก้โรคคออักเสบ รักษาอาการทางเดินอาหารไม่ปรกติ รวมทั้งมีผลในการถอนพิษร้อนในกายด้วย งานอร่อยกับปูขนจึงควรเปนงานกินวัฒนธรรมมากกว่าจะกินเอาจริงเอาจัง
 

ทั้งยังต้องมีศิลปะและความอดทนสูง ด้วยว่าปูขนตัวไม่โต การจับเจาะเลาะเเงะเอาเนื้อ_ยาก
 
ความอร่อยเเห่งปวงมันผู้เคยเร้นกายอยู่ในทะเลสาบเย็นเยือกๆแห่งเซี่ยงไฮ้/หังโจว นั้น คือมันปูของมันนั้นแสนจะมันถึงใจ อย่างว่าไม่อาจหามันปูชนิดอื่นในโลกมาเทียบได้

 
มันของปูขนนี้เอาเคล้ากับข้าวสวยชนิดมียาง โรยด้วยจิ๊กโฉ่วหอมเปรี้ยวแช่ขิงหนุ่มซอยๆ ช่างเอร็ดอร่อยละมุนรส
 
ก่อนนี้ที่สามแยกพระประแดง มีจีนเซี่ยงไฮ้ใจเด็ดมาเปิดร้านขายปูทะเล และ ปูขน เจ้าของร้านเจอกัปตันคนไทยนำเสนอให้เสิร์ฟพร้อมน้ำจิ้มซีฟู้ดพริกสดตำ เอามันปูเคล้าข้าวเข้าโรยเนื้อปูนิดหน่อยแล้วหยอดน้ำจิ้มไทยรสวิเศษนี้ กินไปที แหม่_อยากจะขึ้นสวรรค์!
 

อาหารวัฒนธรรมสำรับนี้ อิ่มดีแล้วต้องตบท้ายด้วยน้ำขิงแก่ต้มร้อนๆใส่น้ำตาลอ้อยนิดหน่อยปะแล่มๆ แต่ระดับเจ้าพ่อเจ้าสัวปฏิเสธน้ำตาลรับประทานอย่างร้อนวาบในลำคอ
 
เจ้าสัววงการเพลง ท่านนั่งประจำฤดูกาลปูขนที่ร้าน ‘รสละมุน’ ตรงอโศก เจ้าสัววงการอุตสาหกรรมประจำการนั่งกินปูขนอยู่ในอาคารญาดา ที่สีลม ตรงร้าน ‘เชียงกาลีล่า’ เจ้าพ่อสมุทรปราการหงุดหงิดว่าสามแยกพระประแดงก่อสร้างรถไฟฟ้าพาให้ร้านประจำหนีหาย ลงทุนให้ลูกสาวบินไปเที่ยวเซี่ยงไฮ้แล้วหิ้วกล่องปูขนเก็บความเย็นจากสนามบินผู่ตงกลับมานึ่งกินเองที่บ้าน วานให้คุมแม่บ้านตำน้ำจิ้มไทยบีบมะนาวหลังครัวอยู่โป้กเป้ก!!