ความคิดและจิตใจ มีจุดเริ่มมาจากสมองเหมือนกันทั้งสิ้น
พระพุทธเจ้า เคยสอนไว้ว่า ในบรรดากรรมทั้ง 3 กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม กรรมที่แรงที่สุดส่งผลเร็วที่สุดคือ มโนกรรม
ผลของมโนกรรมนี้จะลงลึกไปถึงก้นบึ้งหัวใจ หรือจิตใต้สำนึก หลายคนอยากจะรู้ว่าเรื่องของจิตใต้สำนึกนี้ สามารถข้ามภพชาติได้จริงหรือไม่ แล้วจะมีสิ่งใดพิสูจน์ได้
สิ่งที่พิสูจน์ได้ไม่ใช่งานวิจัย แต่มันคือความจริงที่เห็นปรากฏอยู่ตรงหน้า อาทิเช่น เด็กบางคนเกิดมาพอรู้ความ 5-6 ขวบ แค่เพียงฝึกฝนในเรื่องที่ตัวเองชอบเพียงเล็กน้อย ก็สามารถลงมือทำได้เหมือนคนที่เรียนรู้มานานนับ 10 ปี สิ่งนี้ที่มนุษย์มักเรียกกันว่าพรสวรรค์
พรสวรรค์เกิดขึ้นได้อย่างไร สมมุติเราชื่นชอบอะไรสักอย่างหนึ่ง และเรียนรู้มันด้วย passion ทำทุกวันศึกษาทุกวัน อยู่กับมันตลอดเวลา เจ้าสิ่งนั้นก็จะถูกฝังจำ ลงไปในจิตใต้สำนึก
ครั้นเราลาจากโลกนี้ไป และได้มีโอกาสเกิดใหม่อีกครั้ง ความสามารถชนิดนั้นก็อยู่ติดตัวข้ามภพชาติมาด้วย เพราะเมื่อในอดีต เราเคยเรียนรู้มันอย่างลึกซึ้ง จนถึงจิตใต้สำนึกนั่นเอง
นี่แหละจึงเรียกกันว่า "พรสวรรค์"
แต่ถ้าสิ่งใดที่เราเรียนรู้ แค่เพียงใช้สมองจำเพื่อให้มันผ่านๆ ไปแล้วก็เลิกกันไป ไม่สนใจ ไม่ทำต่อ พอเราตาย ความรู้ชนิดนี้มันก็ตายไปพร้อมกับสมองของเรา เพราะมันไม่ได้ถูกบันทึกลงไปในจิตใต้สำนึก
แต่ความพิเศษในลักษณะของพรสวรรค์นี้ ก็หาใช่จะปรากฏขึ้นกับมนุษย์ทุกคน ไม่ด้วยเหตุปัจจัยหลายประการ บางคนเมื่อสิ้นชีวิตไปแล้ว อาจจะใช้เวลานานมากเกินไป กว่าที่จะได้กลับรวมเกิดเป็นมนุษย์อีก ความรู้ความสามารถชนิดนั้น อาจจะละลายหายไปตามกาลเวลา
จึงทำให้เราเชื่อได้ว่า บุคคลที่มีพรสวรรค์อย่างแท้จริงนั้น คือบุคคลที่ใช้เวลาไม่นานหลังจากที่ตายและได้กลับมาเกิดบนโลกมนุษย์อีกครั้งหนึ่ง
ความรู้ความสามารถพิเศษนั้นยังคงปรากฏอยู่ในจิตใต้สำนึกอย่างแจ่มแจ้ง เหมือนเด็กน้อยบางคนที่เกิดมาอายุเพียง 4-5 ขวบ ก็มีความคิดอยากจะฝึกท่องมนตรา หรืออยากจะออกบวช หรือเข้าใจธรรมะค่อนข้างจะลึกซึ้ง
นี่ก็ยอมรับได้ว่าเป็นพรสวรรค์อีกแบบหนึ่ง ซึ่งเป็นความรู้เดิมที่ติดจิตวิญญาณข้ามภพชาติมาด้วย เพราะเป็นสิ่งที่ถูกฝังไว้ในจิตใต้สำนึกนั่นเอง
จิตใต้สำนึกยังสามารถทำให้เราต้องพิศวงกับอีกหลายๆ เรื่องได้อย่างน่าอัศจรรย์ อาทิเช่น บางเหตุการณ์ไม่เคยเกิดขึ้นกับเรามาก่อนเลย แต่เมื่อเกิดขึ้นแล้วเรากลับความรู้สึกว่า เหมือนเคยเกิดขึ้นกับเราแล้ว อย่างในบางสถานที่ เราไม่เคยไปมาก่อนเลย แต่พอได้ไปแล้วกลับมีความรู้สึกว่าเหมือนเคยอยู่ที่นี่มาก่อน เหมือนเคยมาที่นี่มาก่อนเมื่อไม่นานมานี้เอง
อันนี้เรียกกันว่า อาการเดจาวู ซึ่งก็มาจากจิตใต้สำนึกเช่นเดียวกันเดียวกัน
ดังนั้นเรื่องของจิต สามารถข้ามภพชาติได้มากกว่าที่เราจะมีความรู้พอที่จะเข้าใจอย่างลึกซึ้ง เพราะมันเป็นตามที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสสอนนั้นเองที่เรียกกันว่า "อจินไตย"