เปิดเรื่องราวประทับใจ "ควีนเอลิซาเบธ" เสด็จเยือนจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

09 ก.ย. 2565 | 05:25 น.
อัปเดตล่าสุด :09 ก.ย. 2565 | 12:25 น.

เปิดเรื่องราวประทับใจ "ควีนเอลิซาเบธ" เสด็จเยือนจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย สันต์ ศรีอรรฆ์ธำรง เล่าเรื่องผ่านเฟชบุ๊กส่วนตัว

นายสันต์ ศรีอรรฆ์ธำรง โพสข้อความผ่านเฟสบุ๊กส่วนตัว (Sunt Srianthumrong) โดยมีข้อความว่า

 

เรื่องราวน่ารักเล็กๆระหว่างควีนเอลิซาเบธกับนิสิตจุฬาฯ:

 

คิดว่าน่าจะมีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆหลายคนที่ได้อยู่ในเหตุการณ์นั้น

 

เมื่อวันที่ 29 ตุลาคม 2539 สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ ๒ แห่งสหราชอาณาจักร เสด็จเยือนจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ซึ่งนิสิตสมัยนั้น (ซึ่งก็รวมถึงผมด้วย) ก็แห่กันไปเฝ้าดู ไม่ใช่เข้าเฝ้านะ ไปดูกันเหมือนไปดูดาราดูคนดังอะไรแบบนั้นเลย

 

นัยยะว่าขอไปดูตัวจริงๆที่เคยเห็นแต่ในรูปในทีวี คือเราก็คนธรรมดาก็ได้แค่นั้นแหละ ไปดูไกลๆลิบๆไม่มีโอกาสได้เข้าเฝ้าใกล้ๆอะไร ซึ่งนิสิตก็ไปกันจนแน่นจนแทบจะไม่มีที่ยืน

ทีนี้พอเสด็จมาถึงคนก็แน่นขึ้นไปอีก ผมก็อยู่แถวหลังในมุมไกลๆ เหมือนนิสิตส่วนใหญ่ 

 

แต่ก็เห็นแล้วว่าควีนในชุดสีฟ้าเดินมาไกลๆลิบๆแล้ว บรรยากาศโดยรวมก็เงียบสงบเรียบร้อยดี ควีนก็ทรงเดินไปเรื่อยๆจนจะเข้าหอประชุมแล้ว 

 

แต่ทีนี้นิสิตส่วนใหญ่ที่อยู่รอดูกันลิบๆเนี่ย อยู่ตรงทิศทางที่ไม่ได้เห็นพระพักตร์ ก็เห็นแต่ด้านข้าง ด้านหลัง และ ณ จังหวะนั้น ถ้าทรงเข้าหอประชุมไปแล้วก็แบบว่าจะอดเห็นพระพักตร์แน่แล้ว 

 

เปิดเรื่องราวประทับใจ "ควีนเอลิซาเบธ" เสด็จเยือนจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

 

อยู่ดีๆก็มีนิสิตส่วนนึงส่งเสียง"ฮือ"ขึ้นมาแล้ว แล้วจำนวนมากก็ตาม เหมือนส่งเสียงจะเรียกคนแหละ 

 

แต่ก็แบบกลัวๆกล้าๆไม่มั่นใจ ซึ่งคิดว่าทุกคนคงเข้าใจ คือพระองค์ไม่ใช่เพื่อน ไม่ใช่ดารา 

 

ถ้าอยากให้ทรงหันมาเราจะเรียกยังไง แบบไหนจะสุภาพเหมาะสม อะไรได้ไม่ได้ไม่เสียมารยาท ซึ่งก็ไม่มีใครรู้จริงๆ

แต่ทีนี้เสียงมันก็ดังพอเพราะมันดังจริงๆ  ควีนก็ทรงได้ยิน ก็ทรงหันมายิ้มแล้วก็ทรงโบกมือให้นิสิตที่รอดูอยู่ตรงทิศทางนั้น แล้วทุกคนก็เลยเฮเลย 

 

ถ้าใครอยู่ที่ตรงนั้น ณ ช่วงเวลานั้นก็คงจะจำเหตุการณ์นี้กันได้ทุกคน เป็นช่วงเวลาเล็กๆในประวัติศาสตร์ที่แทบจะไม่มีใครบันทึก แต่ก็เป็น Moment ที่น่าจดจำในชีวิตของหลายๆคนไปอีกยาวนาน และก็เป็น Moment ที่ผมเชื่อเลยว่า หลายๆคนได้ตกหลุมรักสมเด็จพระราชินีพระองค์นี้โดยทันที 

 

วันนี้พระองค์เสด็จสวรรคตไปแล้ว แต่ความทรงจำที่ยิ่งใหญ่ตลอดเกือบ 100 ปีในประวัติศาสตร์โลก จะถูกจดจำไว้ในใจของผู้คนทั่วโลก ซึ่งก็รวมถึงห้วงเวลาเล็กๆที่เกิดขึ้นที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยในครั้งนั้นด้วย ที่จะถูกจดจำไว้ในใจของคนกลุ่มเล็กๆไปอีกนานแสนนาน