ก้ามปูใบ้ เจี๊ยงโภชนา
ก้ามปูใบ้ เจี๊ยงโภชนา คอลัมน์อิ่ม_โอชาฯ โดย Joie de La Cuisine
ก้ามปูใบ้นี้เปนอาหารที่ออกจะโหดๆ แต่ว่ามันก็กินอร่อยชะมัด ชาวเลของบ้านเรายามเจอปูใบ้ก็รำคาญใจค่าที่เนื้อน้อยกินไม่ได้เต็มท้อง คิดวิธีการขึ้นมาได้ว่า อีปูชนิดนี้มันมีดีอยู่ที่ก้าม ก็อย่ากระนั้นเลย ได้ปูมาแล้วก็หักก้ามปูออกเสีย ตัวละก้าม เอามาต้มกิน เหลืออีกก้ามนึงให้มันไว้ใช้คีบนั่นนี่เข้าปาก แล้วก็ปล่อยไป รออีกสามเดือนหกเดือนก้ามใหม่ก็จะงอกออกมาทดแทนตามประสา อาโทรปอด ชีววิทยาแห่งสัตว์มีเปลือก แล้วก็คงค่อยเด็ดอีก้ามที่ค้างคาไว้ มากินต่อวนไป (ยามเมื่อจับตัวได้ใหม่)
อีปูนี่ก็คงไม่ร้องไม่ไร นิ่งงั่งเปนใบ้ ให้เขากระทำแก่ตัวกระมั้ง จึงอาจเปนที่มาเรียกกันว่าปูใบ้!
ปูใบ้มีอร่อยเปนบางฤดู คราวหนึ่งไปบางตะบูน ชาวเลชายอ่าวต้มมาให้กินรู้สึกว่าเจือขมจำมิได้ถนัดว่าฤดูใด ปูใบ้เมืองแกลงฤดูนี้ดี กินอร่อยกินมัน เหตุเกิดที่ร้านเจี๊ยง โภชนา
อันว่าเวลาเดินทางจากวังจันทร์ออกไปนายายอาม จะผ่านตำบลหนึ่งชื่อว่า เขาดิน อยู่ในเขต อำเภอแกลงของระยอง ที่ตรงสามแยกใหญ่เขาชะเมาของเขานั้นมีภัตตาคารเก่าเเก่ดั้งเดิม เปิดให้บริการเปนตึกแถวใหญ่โตสองคูหา นามว่า ‘เจี๊ยง โภชนา’
เจี๊ยง แรกเริ่มเปนชื่อเล่นของเจ้าของร้านผู้มีฝีมือ ผ่านประสบการณ์การทำกับข้าวมายาวนาน ผ่านช่วงตกต่ำของวิกฤตเศรษฐกิจในยุคปี 40 มาจนได้ อุดมการณ์ของเจี๊ยงมี ว่า ถึงแม้ข้าวของจะแพงมากแค่ไหน ทางร้านก็ยังเน้น ถึงเรื่องคุณภาพและปริมาณ อาจจะมีปรับเปลี่ยนราคาในบางรายการ แต่กับของหลักกินอิ่มท้องจะพยายามคงราคาเหมือนเดิม โดยเฉพาะจานข้าว อย่างข้าวผัด/ผัดกะเพรา ส่วนจานหรูหราราคาขึ้นตามวัตถุดิบ คนกินก็ไม่สะเทือนนักหรอก_กระเป๋า
คืนนี้มีนัดในเมืองจันท์ต้องเร่งทำเวลา แถมคุณหมอผู้อารีตรวจเลือดเเล้วว่า ห้ามกินข้าวเกินวันละ 30 คำ เพื่อคุมน้ำหนัก สั่งของร้านเจี๊ยงมากินก็ก้ามปูใบ้ ทำต้มเข้าแล้วแกะเปลือกมาให้ จิ้มน้ำพริกเกลือ (น้ำจิ้มซีฟู้ดสกุลระยอง/จันท์) เปรี้ยวหวานเค็มเผ็ดอร่อยถึงใจ
โต๊ะข้างๆว่าการให้ทำก้ามปูใบ้ผัดกะเพรา เขาทำมาน่ากิ๊นน่ากิน เคียงกับไข่เจียวฟูฟ่องกรอบๆ ฝ่ายเรากินของเบสิกอย่างหมูย่างยำกระเทียมและปลาอินทรีย์หั่นแว่นทอดกรอบสดดี โรยผักชีหั่น
ปลากระพงนึ่งมะนาวก็อร่อยสมใจใส่กระเทียมไม่อั้นเลย กินกับออส่วนได้รสพอดี (ออส่วนดั้งเดิมไม่กินกับซอสพริก กินกับน้ำส้มพริกดองและโรยพริกไทย เอารสหอย)
นำเมนูทางร้านมาลงไว้ ณ ที่นี้เผื่อท่านผู้อ่าน (และตนเองหลังหมออนุญาต) เลือกๆจิ้มๆ แล้วขับรถเล่นไปหารับประทานยามไปเมืองแกลง
