เพื่อนๆ นักลงทุนสายเทคนิค คงจะรู้จักแท่งเทียนราคากันเป็นอย่างดีอยู่แล้ว วันนี้ผมจะขอลงรายละเอียดเพิ่มเติมแบบง่ายๆบ้านๆ ซึ่งน่าจะเป็นประโยชน์ต่อเพื่อนๆ นักลงทุนบ้าง โดยเฉพาะมือใหม่ที่ยังจำชื่อรูปแบบแท่งเทียนต่างๆไม่ได้ เพราะเทคนิคที่ผมจะแชร์นี้ ไม่จำเป็นต้องจำชื่อ เพียงแค่เข้าใจรูปแบบการพักตัวของราคาเท่านั้น
การพักตัวของราคานั้น เกิดขึ้นทั้งขาขึ้นและขาลง แต่จะไม่เกินในโซนไซเวย์ ในครั้งนี้ผมจะขอแชร์ในส่วนของขาขึ้น ผมจะขออ้างอิงการเป็นเทรนพื้นฐานง่ายๆตามทฤษฎี Dow Theory นะครับ
ทีนี้เรามาเข้าเรื่องกันการพักตัวของราคานั้นเกิดขึ้นในแท่งเทียน Time Frame Day และจะเกิดต่อจากการขึ้นแรงๆ พร้อมวอลุ่มที่แรงแซงวอลุ่มของวันก่อนหน้ามากกว่า 2 เท่า คำว่าพักตัวคือ วอลุ่มลดลง แต่ราคาอาจจะลง หรือไม่ลงก็ได้ ระยะเวลาในการพักนั้นก็ไม่ควรเกิน 5-7 วัน เพราะถ้านานกว่านี้จะไม่ใช่การพักตัว จะเป็นการสะสมของราคาแทน แต่ก็อาจจะเกิดการพักแค่ 1-4 วัน หรือไม่พักเลยก็ได้ในกรณีที่หุ้นมีความร้อนแรงมาก ทีนี้เราจะมาสนใจในกรณีที่หุ้นพักตัว ไม่นานนัก ซึ่งจะเป็นการจับจังหวะในการเก็งกำไรได้ ผมจะขอแบ่งการพักตัวเป็น 3 รูปแบบ คือการพักโซนบน การพักโซนกลาง และการพักโซนล่าง
จะเห็นได้ว่า รูปแบบของการพักตัวที่น่าสนใจที่สุดคือการพักโซนบน หรือพักโซนกลาง ซึ่งมายเซตของคนส่วนมากจะชอบของราคาถูก คาดหวังที่จะได้หุ้นในราคาที่ต่ำเพื่อต้นทุนที่ดีที่สุด จึงรอหรือหาหุ้นที่ราคาลงมามากๆ
สิ่งที่จะทำกำไรให้กับนักลงทุนไม่ใช่ราคาต้นทุน แต่เป็นการวิ่งขึ้นของราคาให้ไกลจากราคาต้นทุนในเวลาที่เร็วที่สุด ในหุ้นที่ราคาเตรียมพร้อมที่จะวิ่งขึ้นแล้วนั้น เมื่อคนส่วนมากรอที่ราคาต่ำ จึงอาจไม่ได้ของ แล้วเมื่อราคาเริ่มวิ่งก็ไม่กล้าตาม ยิ่งทำให้ราคาขึ้นได้ไกลและเร็ว หรืออาจเรียกว่า มันยังเบาเพราะคนส่วนมากยังตามไม่ทัน ทำให้การพักตัวที่ไม่ต่ำมากนั้นขึ้นได้ง่ายกว่า นั่นเองครับ