อัลตร้าซาวด์อัตลักษณ์ ฉากที่ 1

ข้อมูลเว็บไซต์ CatDumb คอลัมน์สัตว์โลกน่ารัก เล่าถึง สัตว์ที่ขี้เกียจที่สุดในโลก 10  อันดับ โดยจัดอันดับตามชั่วโมงการนอนของพระเดชพระคุณท่านในแต่ละวันเอาไว้ ดังต่อไปนี้ แสดงว่าข้อมูลไม่ยาวมาก ถ้า ดังต่อไปนู้น อ่านกันตาแฉะ

 

อันดับ 10 หมีแพนด้า นอนหลับ 10 ชั่วโมง ตื่นมาก็กินต้นไผ่ แล้วก็กลับไปนอนใหม่อีกรอบ อีกไม่นาน แพนด้า จะนอนเยอะกว่านี้อีก เพราะว่า แฟนคลับเขาเยอะ แวะไปเชียร์กันทุกวัน เขาจึงมีกำลังใจในการนอนนานขึ้น (ฮา)

อันดับ 9 ตัวกินมดมีหนาม นอนวันละ 12 ชั่วโมงเป็นอย่างน้อย และ ยังเคลื่อนไหวช้า พี่มด แวะร้านยาไปแห่ยานอนหลับมาให้ตัวกินเลยไป (ฮา)

 

อันดับ 8 กระรอก ถึงจะเคลื่อนไหวได้ว่องไวและดูแอคทีฟตลอดเวลา แต่พวกมันนอนราวๆ 14 ชั่วโมง เอาแรงไว้กระโดดโลดเต้น

อันดับ  7 ตัวลีเมอร์ ถึงกลางวันจะเป็นสัตว์ที่ไปไหนมาไหนด้วยตัวคนเดียวเสมอๆ กลางคืนมันจะมานอนรวมกันเป็นกลุ่มอยู่อย่างนั้นราวๆ 16 ชั่วโมง นอนทีมเวิร์ค คือ นอนเวิร์คอยู่ในทีม (ฮา)

 

อันดับ 6 ลิงนกฮูก หน้าคล้ายนกฮูก ตัวเหมือนลิง เป็นสัตว์ที่ใช้ชีวิตได้แบบสโลว์ไลฟ์มากๆ นอนหลับราวๆ 17 ชั่วโมงในตอนกลางวัน กลางคืนพี่แกคงจะเล่นไพ่ในบ่อนลิงนกฮูก (ฮา)

                                      

อันดับ 5 ออพอสซัม นอนหลับ 17 ชั่วโมง สามารถปรับตัวเข้ากับทุกๆ สภาพแวดล้อมที่มี อาหาร น้ำ และ ที่พักอาศัย ให้กับมัน เพราะความขี้เกียจนี่แหละเลยปรับตัวเก่ง

 

อันดับ 4 อาร์มาดิลโล นอน 18-19 ชั่วโมง ตามหลักการแล้วที่มันนอนเยอะ เพราะมันเป็นสัตว์ที่ชอบอยู่กับที่ มิน่า ทางการเขาถึงได้โยกย้าย เจ้าหน้าที่ 4 ปี ครั้ง (ฮิ้ว)

 

อันดับ 3 ค้างคาวน้ำตาล นอนหลับ 20 ชั่วโมง สามารถอยู่ในภาวะจำศีลได้ครึ่งปี ถ้าขาดแคลนอาหาร

 

อันดับ 2 ตัวสลอธ หน้าคล้ายหมี ตัวคล้ายชะนี นอนหลับแค่ 20 ชั่วโมง พี่แกกะจะนอนนอนเพื่อบรรลุนิติภาวะ (ฮา)

 

อันดับ 1 โคอาล่า ปาดหน้าจนสลอธชวดโล่ นอนหลับ 18-22 ชั่วโมง ใช้เวลากว่า ร้อยละ 80 ของช่วงชีวิตของมันไปกับการนอนเพื่อย่อยอาหาร อนาคอนค้าคงไม่สนใจงับ กำลังขย้อนคาปาก โคอาล่าอาหารไม่ย่อยท้องอืดผายล้มปูดเข้าให้ อาหารเปลี่ยนรสทันที (ฮา)

 

อ่านเรื่องนี้แล้วนึกถึง นิทานนาฬิกาเซ็งเป็ด เรื่องของเรื่องมีอยู่ไม่กี่วรรคแต่อ่านแล้วชะงักว่า ตัวเราเองเป็นเข็มไหน เข็มวินาที คิดมาก ประมาณนี้ว่า ภายในเวลา 1 นาที เราต้องกระดิก 120 ติ๊ก ใน 1 ชั่วโมง เราต้องกระดิก 7,200 ติ๊ก ขยับเป็น 1 วัน เราต้องกระดิก 172,800 ติ๊ก 

 

นึกดูสิว่า 1 ปี เราออกแรงกระดิกถึง 63,072,000 ติ๊ก ความเซ็งพุ่งปรี๊ดเต็มหน้าปัด เข็มวินาที จึงหยุดกระดิก เข็มนาที เขกหัวเข็มวินาที แล้วปรับทัศนคติว่า “เอ็งกระดิกไปเรื่อยๆ ทีละติ๊กซิวะ ประเดี๋ยวมันก็ครบปีของมันเอง” (ฮา)

 

 Guru อีสป ท่านเล่านิทานว่า ชายคนหนึ่งมีนิสัยเป็นคนเกียจคร้านมาก ต่อให้มีสิ่งดีๆ เข้ามากองอยู่ตรงหน้า เขาก็ยังขี้เกียจที่จะหยิบขึ้นมา วันหนึ่งเทพเจ้าอยากทดสอบดูว่า ชายคนนี้จะเกียจคร้านมากน้อยเพียงใด ท่านจึงนำ กล่องสุ่มโชคดี (ฮา) มาใส่ไว้ในกะละมังใบหนึ่ง จัดวางไว้ตรงหน้า 

 

ปรากฏว่าเขาไม่สนใจแม้แต่น้อย แถมยังเหยียบลงไปในกะละมังจนความโชคดีกระเด็นหายไปอีก เทพเจ้าเห็นความขี้เกียจของชายคนนี้จึงได้แต่พูดว่า “ถ้าเช่นนั้น เจ้าก็เป็นคนโชคร้ายตลอดไปแล้วกัน” 

 

ผมนึกถึงการ์ตูนเรื่องหนึ่งวาดล้อเลียนชีวิตสาวเชฟเสาเอก 40 - 40  40 เธอบิดตัวหาวฟ่อดแล้วตะโกนบอกเทวดาว่า “เบื่อจริง ชี้เกียจจัง เทวดาช่วยทีเถอะ!” เทพธิดาเหาะคว้างมาเองส่งช็อตโน้ตให้สาวอวบแล้วเหาะกลับ สาวอวบเธอรีบเปิด อ่านจบเธอก็หัวเราะดังลั่นบ้าน เทพธิดาท่านทรงบันทึกถ้อยคำในช็อตโน้ตว่า 

 

“ขี้เกียจแล้วหล่อนจะเอาอะไรมาแดก” (ฮา)

 

ในหลวง ร.9 ท่านเคยตรัสฝาก คนตราครุฑ เอาไว้ในโอกาสสำคัญของ “วันข้าราชการพลเรือน” ว่า “เป็นข้าราชการพลเรือน อย่าได้เหนียมอายที่จะทำงานในตำแหน่งที่ด้อยกว่าความสามารถ แต่จงละอาย หากตนเองนั้นมีความสามารถด้อยกว่าตำแหน่งที่ตนครอง” 

 

ขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้า ขอประยุกต์สักเล็กน้อยว่า “เป็นพนักงาน อย่าได้เหนียมอายที่จะทำงานในตำแหน่งที่ด้อยกว่าความสามารถ แต่จงละอาย หากตนเองนั้น ขี้เกียจ ออกแรงน้อยกว่าตำแหน่งที่ตนครอง”