วัฒนธรรมอุแว้ แชร์ วัฒนธรรมหลอดแก้ว ฉากที่ 3

นักกิฬาทุกประเภททั่วโลกเขาพร้อมใจกันแอบเบื่ออยู่อย่างหนึ่ง คือ กรรมการอธิบายกติกาซ้ำซากตามหน้าที่ คนที่แต่งงานแล้วจะรู้ดีว่า การหลับนอนกับภรรยา เป็นการปฏิบัติตามหน้าที่ การนอนไม่หลับกับกิ๊กเป็นกิจกรรมภาคบันเทิง (ฮา) การทบทวนความรู้เกี่ยวกับ วัฒนธรรม ผู้อ่านอาจจะง่วงคล้ายกับบรรยากาศในการหลับนอนกับภรรยา มีข้อมูลสองกรณีที่ประกาศเป็นทางการ แต่ก็ไม่มีใครเอือมระอา คือ หวย กับ มรดก (ฮา)

อันที่จริง วัฒนธรรม ก็เป็น มรดก แต่เป็น มรดกตกอับ คนสนใจกัน หน๋อยมั่ก ยกเว้น วิถีประชา! จะว่ากันไป  “วิถีประชา”(Folk Way) หรือ “นิสัยที่คนทั่วไปเขาทำแบบนั้นกันทั้งนั้น” คือ (ว่าที่) วัฒนธรรม คล้ายกับ อนุปริญญา ผมว่าเหตุผลส่วนหนึ่งที่ไม่ค่อยจะมีใครประกาศว่า วิถีประชา คือ วัฒนธรรม ในระดับมรดกโลก น่าจะเป็นเพราะยังคงเป็น วิถีประชา ที่มี จุดด่าง ผสมผสานอยู่ด้วย

อย่างเช่น……

คนไทยใจดี ตาม วิถีประชา ดาหน้ามอบของขวัญวันปีใหม่ด้วยน้ำใสใจจริง เพื่อให้กำลังใจตำรวจจราจรที่ยืนโบกมืออยู่ตรงจุดเสียง ซึ่งบริษัทประกันภัยเห็นแล้วสยิว โอกาสจะโดนหิ้วไปสอบสวนว่า “รับของขวัญในขณะปฏิบัติหน้าที่มูลค่าเกิน 3 พันบาท” หรือเปล่า ถ้าใช่ก็ต้องแวะรับ “บายศรีสู่ขวัญ” อีกหนึ่งชุด (ฮา)

                                   

แฟนคลับรุ่นน้องเอาบ่วงไปคล้อง เรื่องเล่าของ อดีตนายกรัฐมนตรี หม่อมราชวงศ์ คึกฤทธิ์ ปราโมช ส่งมาให้ผมอ่าน เขาเล่ากันว่า หลังจากพ่อแม่ลาโลกไปแล้ว ท่านนายกคึกฤทธิ์ ขยันถวายข้าวพระเพื่อจะทำบุญให้พ่อแม่เป็นนิจ พ่อแม่ชอบกินอะไรก็จะหาของเหล่านั้นไปถวายพระ เพื่อจะกรวดน้ำไปให้พ่อแม่ได้กินในปรโลก ทำแล้วก็สบายใจมาก 

ท่านนายกคึกฤทธิ์ จำได้ว่า พ่อชอบกินแกงก็นำไปถวาย สมเด็จพระสังฆราชเจ้า ที่ วัดบวร ตอนฉันเพล สมเด็จ ท่านรับประเคนแล้วก็เฉยอยู่ ท่านนายกคึกฤทธิ์ ขอแรงเป็นพิเศษให้ท่านฉันหน่อยเถอะจะได้กรวดน้ำไปให้พ่อกิน 

สมเด็จพระสังฆราชเจ้า สัพยอกว่า "เอ็งเห็นพระเป็นตู้ไปรษณีย์หรือ?" ท่านนายกคึกฤทธิ์ ก็ตอบว่า “ใช่…ท่านฉันสักหน่อยจะได้สบายใจ” ปรากฏว่า สมเด็จพระสังฆราชเจ้า ก็จัดการฉันให้ 

ต่อมาไม่นานก็ฝันถึงแม่ จำได้ว่าแม่ชอบกินด้วงโสนอย่างยิ่งยวดสมเด็จพระสังฆราชเจ้า บางคนไม่รู้จักด้วงโสนๆ ตัวด้วง ข๊าว ข๋าว ยาวราวๆ นิ้วก้อย เกิดในต้นโสน เอามาผัดกระเทียมใส่หมูเล็กน้อย เหยาะน้ำปลาอย่างดี กินกับข้าวร้อนๆ มันสุดยอดเลย ท่านนายกคึกฤทธิ์  รีบเอาไปถวาย สมเด็จพระสังฆราชเจ้า ให้ทันเพล พอเปิดฝายื่นประเคนให้ท่านดู 

สมเด็จพระสังฆราชเจ้า มองด้วงในชามแล้วหดมือ หันมาถาม ท่านนายกคึกฤทธิ์ ให้สิ้นสงสัยว่า “อะไร...?” 

ท่านนายกคึกฤทธิ์ บอกว่า “ด้วงโสนครับ!”

พระเดชพระคุณ ท่านสมเด็จพระสังฆราชเจ้า บอกว่า “ไม่กินว่ะ ใครจะไปกินหนอน?” ท่านนายกคึกฤทธิ์ เล่นบทตื๊อว่า “เอาหน่อยน่า…แม่ชอบกิน!”

 ท่านสมเด็จฯ ยืนหยัดตามหลักการว่า “วันนี้ไปรษณีย์ปิดโว้ย…!” (ฮา) 

จะเห็นได้ว่า การรับ กับ การปฏิเสธ ของ ท่านพระมหาเถระ กับ บิ๊กฆราวาส มีความ “สะอาด” ไม่มีอะไรด่างพร้อย ไม่ขัด วัฒนธรรม ต่างกับ เจ้าหน้าที่ราชการ สุจริตใจรับของขวัญที่ประชาชนมอบให้ โดยไม่ได้รีดทรัพย์ แต่ไม่ได้ตรวจสอบราคาของว่าขัดหลักกฎหมายหรือไม่ โทษไม่ถึงที่ตายก็ใช่ แต่ก็ไม่วายที่จะ “สะอึก” 

“วัฒนะ” + “ธรรม” = “ความเจริญงอกงาม” + “คุณความดี” แปลว่า คุณลักษณะกิจกรรมรูปแบบใด ไม่ดี ไม่งาม ไม่เจริญ แสดงว่า กิจกรรมนั้นยังมี ประสิทธิภาพ ประสิทธิผล ประสิทธิคุณ ไม่เพียงพอ

วัฒนธรรม มีแวว คืบหน้า + เติบโต หรือไม่ ต้องอาศัย มนุษย์เหนือมนุษย์ ที่มี อารมณ์เหนืออารมณ์ เป็นผู้เดินงานสานมิตร ใช้หลัก กินทีละคำ + ทำทีละอย่าง = เหมาะสม (พอดีแก่กรณีนั้นๆ) ผมซุ่มเจาะ รูดูนานาเว็บไซต์ GURU หลากหลายให้คำแนะนำดีเลิศประเสริฐศรี ลำดับฝีก้าวเหล่านี้มีหรือที่ผมจะไม่แจม 

โจ๊กกวน หลานของ โจ๊กเกอร์ เล่าว่า “ผู้ชายสองคนแอบขโมยปฏิทินลงยันต์ โดนขาใหญ่รวบตัวไปขึ้นศาลเตี้ย ดีที่ไม่โดนตื้บ ขาใหญ่ พิพากษาให้ลงโทษโจรกระจอกด้วยการจำคุกขี้หมู สองคนนี้ร่วมกันคบคิด จึงแบ่งโทษให้รับกันคนละครึ่ง ทั้งนี้ มันจกเอาไป 9 ม้วน ปฏิทินแต่ละม้วนมี 12 เดือน ก็โดนขังคนละครึ่ง คนละ 54 เดือน” (ฮา) มนุษย์เหนือมนุษย์ที่ฝันพิลึกแบบนี้ แหละเหมาะกับการลุยกิจกรรมวัฒนธรรมดีนัก

องค์กรสนใจ คอนเซ็ปต์วัฒนธรรมต้มยำกุ้ง ขอเสนอแนะ “8 องค์ประกบ” เนื่องจาก 8 องค์ประกบ มันจะเกาะเกี่ยวกันแน่นกว่า 8 องค์ประกอบ! (ฮา)

○ “ฝันบวก” คือ จินตนาการในรูปแบบที่ดูเด่นดี

○ “ปักหมุด” คือ กำหนดจุดมุ่งให้ชัดเจนแน่นอน

○ “จุดพลุ” คือ นำเสนอเป็นอยู่คือให้เห็นแสงสี

○ “ตามจีบ” คือ สวัสดีซื้อใจให้มนุษย์มาเข้าร่วม

○ “ชุดเล็ก” คือ เริ่มจัดตั้งกลุ่มเล็กสเป๊คกึ๋นใหญ่

○ “วันสุข” คือ อ้อนเสียงตามสายสัปดาห์ละวัน

○ “นำร่อง” คือ ผู้นำเปิดม่านโชว์ผลงานนำร่อง

○ “ปรึกษา”  08-1638-3402 “ไกลแค่ไหนก็ไป ให้ทุเรียนก็พอ!” (ฮา)